levent arslan..

olup olabilecek en guzel anma toreni idi sanirim. gercekten gidenler mi kalanlar mi daha sansli bilemedim... onca insanin orada levent amca icin toplanmis olmasi, herkesin evde tabaktan pianoya kadar ne bulursa calmaya calismasi, hep bir agizdan soylenen sarkilar, mevlid olgusuna karsilik icilen saraplar, birbirine cok duskun bir aile ve onlari seven insanlar..

ben hep hastane gunlerinde de bunu soylemistim. hatta seyi hatirliyorum can'in dogum gunuydu o aralar ve hem levent amcanin yogun bakimdan cikisini hem de can'in yeni yasini kutlayacagiz demistim. yanildim.. ama simdi biliyorum ki o gercekten herkesi goruyor gittigi yerden. hepimiz icin her zaman oldugu gibi iyi dilekleri var. beni soruyor yine canan'a hastanede oldugu gibi. evet belki mevsim apartmanindan taksi ile donuyorum artik beni birakacak bir passat olmadigi icin ama o eminim ki goruyor tum bunlari, biliyor ve seviniyor.

bu aksam tum kaybettilerim adina bir kadeh daha icip uykuya dalacagim. kimseyi unutmadim, unutmayacagim..