ve hayat renksel hatalari affetmez hic.

gecen hafta cok sevdigim mavi topuklularim ile birlikte, sirf degistirmeye usendigim icin yine cok sevdigim ve cok rahat kullandigim siyah cantami almistim yanima. ve o gun disari cikarken kesin birilerine yakalanacagimi, kesin mavi ayakkabi ile siyah cantayi birlikte kullandigim icin cezalandirilacagimi dusunmustum. o gun, o topuklular ile yokus inmek zorunda kaldigimda o gunku cezamin ne oldugunu anlamistim.

bu sabah yine cikmadan soyle bir mavi ayakkabilara bakip ardindan cantamin da masmavi olmasina ragmen kotun altina topuklularin o kadar iyi gitmeyecegini dusunup, dun kardesimin getirdigi yeni ayakkabilara yoneldim. hem kendisi mavi canta ile uyumlu, hem de uzerimdeki tshirt ile ayni renkti. dunya uzerinde bilinen en buyuk gerceklerden biri adidas da olsa her ayakkabi ilk seferinde acitir. dolayisi ile once evde bir kac tur attim, varsa rahatsiz edici yanlari, hemen belli belirsiz yara bantlari ile donatacaktim ayaklarimi. herhangi bir problem yoktu ta ki evden cikana kadar. evden ciktiktan sonra ayakkabi sokagi inletecek sekilde ses cikarmaya basladi. geri donup cikarmaya da usendim. 'bizim sokak sessiz ondan yanki yapiyor iskeleye inince oralar kalabalik, anlasilmaz' diye dusundum ama yok. parmak ucu, topuk falan gibi degisik stillerde yurumeyi denedim, fayda etmedi. sonuc olarak yine bir usengeclik yuzunden bugun bu ayakkabilarla gecenin bir vaktine kadar sokaklari inletmek ile cezalandirildim. thanks for nothing!