birderdimizbuolsun - I

simdi yalan soylemeye gerek yok. son donemde macbook'u cok ihmal ettim, biliyorum. cogu zaman kendisini acmaya bile usenip iphone'dan islerimi hallettigim dogrudur. bunun uzerine airport'unu islevsiz hale getirdi, bana olan tepkisini dile getirmek adina. ama bu beni eve baglamaktan ote, mutlulugu iphone'da aramama neden oldu. hatta yakin zamanda kendisinde varligini koruyan tum dosyalarimi da imac'e attik. artik bu duruma alisti diyordum ki sanirim bardagi tasiran son damla, imac'e ram almak oldu. once elmasepeti'nde stokta gorulen ram bir anda yok oldu. neyse onu bir sekilde bu persembe elimizde olacak sekilde ayarladik derken, ipsu ile gecenin bir vakti harddiskten gelen sesler ile irkildik. evrensel bir bilgisayar tepkisi olacagini dusunup biz de ayni sekilde yanit verdik: kapadik ve acmak icin ertesi sabahi bekledik. buradan sonrasinda ben yoktum ama bol soru isaretli, bol apple logolu bir sabaha uyanmis ipsu.
simdi buradan macbook'uma seslensem, gercekten sahiden gercekten sana oyun kuracaktim, sabahlara kadar oynacaktim, ram almamamin nedeni de once kendi basima takip takamayacagimi imac uzerinde deneyip, seni riske atmamakti desem, bugun teknik servislerde acilmayi beklemekten vazgecer mi acaba? yeniden eskisi gibi bir iliskimiz olamayacagini bilsem de, uzerine ilk oje damlattigim gunleri ozledigimi itiraf etmekten de geri kalmayacagim. evine don macbook. i miss you, i kiss you!