bir eve donememe hikayesi..

ben dun evime ulasamadim.
bir insanin saat 10'da besiktas'a birakildiktan sonra bahariye'deki evine gidememesi gercekten imkansiza yakin bir olay ve fakat/as always benim basima geldi.
once uzun uzun yazmayi dusunuyordum ama sayfayi acmamin ve ilk iki cumleyi yazmamin uzerinden saatler gecmesi ile birlikte usenmeye basladim. sonuc olarak haydarpasa'dan ayagimda topuklular ile dagilan milli mac seyircileriyle birlikte eve kadar yurumek durumunda kaldim 11'den sonra. kadikoy'de hayatin 9'da bittigini bilenler ne kadar cok laf yedigimi, ne kadar cok tinerci/dilenci/calgibi/selpakci ile muhattap olmak durumunda kaldigimi tahmin edebilirler sanirim. sehir icinde var olan tum stadyumlara, mac gunleri ortaliktan kaybolan tum taksilere, hem kaldirim hem de ters yonden giden tum motosikletlere epey bir soylendim eve yuruyene kadar. usutmusum de sanirim, simdi bugun sol tarafimda nefes aldikca aciyan bir kisim mevcut. zaten lounge'in senelerdir bitmeyen insaatimsi faaliyetleri nedeni ile basima agrilar da girdi bugun, cok iyi hissediyorum gercekten kendimi.